Sprawy konstytucyjne

Zgodnie z Konstytucją Księstwa Sarmacji, Sąd Najwyższy:

• pełni funkcję sądu konstytucyjnego, administracyjnego i powszechnego w trybie, granicach i na zasadach określonych w ustawie (art. 24 ust. 1);
• może określać i chronić prawa niewyszczególnione w Konstytucji (art. 41);
• orzeka o konstytucyjności ograniczenia wolności przez prawo (art. 42).

Ustawą normującą szczegółowo kompetencje Sądu Najwyższego jest Ustawa o organizacji wymiaru sprawiedliwości. Zgodnie z jej postanowieniami, Wydział Konstytucyjny i Spraw Apelacyjnych Sądu Najwyższego jest właściwy w sprawach konstytucyjnych.

Najważniejsze zasady postępowania w sprawach konstytucyjnych

• Sprawami konstytucyjnymi są sprawy:
  • zgodności obowiązujących przepisów prawa z prawem wyższego rzędu oraz
  • ustalania powszechnie obowiązującej wykładni przepisów prawa;
• Sąd Najwyższy orzeka na wniosek:
  • Marszałka Izby Senatorskiej,
  • co najmniej jednej czwartej senatorów,
  • Marszałka Izby Poselskiej,
  • co najmniej jednej czwartej posłów,
  • Kanclerza,
  • pana ziemi lub
  • przewodniczącego składu orzekającego sądu — jeżeli od orzeczenia Sądu Najwyższego zależy rozstrzygnięcie w rozpatrywanej przez sąd sprawie;
• Skład orzekający rozpatruje sprawę po przeprowadzeniu rozprawy;
• Orzeczenie zapada na naradzie, większością co najmniej trzech głosów;
• Przepis prawa niezgodny z prawem wyższego rzędu traci moc obowiązującą z chwilą ogłoszenia wyroku Sądu Najwyższego, chyba że Wydział Konstytucyjny i Spraw Apelacyjnych SN oznaczy późniejszy termin.